συλληπτήριος

-α, -ο, Ν

κατάλληλος για σύλληψη, για πιάσιμο («συλληπτήρια όργανα τών εντόμων»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συλλαμβάνω + επίθημα -τήριος (πρβλ. δρασ-τήριος). Η λ. μαρτυρείται από το 1896 στην Επετηρίδα Παρνασσού].